۱۳۸۸ بهمن ۴, یکشنبه

شنبه ٢٣ ژانویه ٢٠١٠

ماه هاست که روزهای شنبه "مادران عزادار" در پارک لاله تهران بصورت اعتراضی، اقدام به راهپیمایی آرام میکنند. و ما هربار ناظر اعمال خشونتهای بیشتر و بی شرمانه تر مزدوران رژیم جمهوری اسلامی بر این مادران هستیم. دستگیری به همراه توهین و برخورد با مادران نیز هرهقته شکل خشنتری به خود میگیرد. هفته هاست که نیروهای امنیتی، انتظامی، بسیجی و لباس شخصی ها مانع از برگزاری تجمع آرام و صلح آمیز مادران عزادار وحامیان آنان میشوند. ما "گروه همبستگی با مادران عزادار در فرانکفورت" با یک گردهمایی اعتراضی در روز شبنه ٢٣ ژانویه اعمال تحقیر، توهین و سرکوب خشونت آمیز بر این مادران را محکوم کردیم. برنامه با خوش آمد گویی به شرکت کنندگان در این گردهمایی و اعلام یک دقیقه سکوت به احترام جانباختان راه آزادی آغاز شد، در پی آن بیانیه مشترک گروه های همبستگی با "مادران عزادار ایران" به دو زبان فارسی و آلمانی قرائت شد. این اکسیون همزمان در شهرهای وین، بروکسل، دورتموند، هامبورگ لوس آنجلس و سانفرانسیسکو برگزار شد. سپس پیام دوتن از مادران در ایران خوانده شد و در پایان شرکت کنندگان به مناسبت سالروز تولد ندا آقاسلطان تصویروی را با شاخه های رز سپید گلباران کردند.



بیانیه مادران عزادار ایرانی و زنان و مردان حامی آنان در سراسر جهان
به مناسبت راهپیمایی روز شنبه ٢٣ ژانویه برابر با سوم بهمن ١٣٨٨

چگونه با دشمنت به دوستی تا کنم؟
تو رخت زندان تن ات وُ من تماشا کنم؟
تو رخت زندان تن ات، وَ من بمانم خموش؟
قسم به زن، نازنم اگر محابا کنم
اگرچه تلخ است حق، نمی توانم نهفت،
زبان از آن بایدم که آشکارا کنم ................ سیمین بهبهانی

هموطنان و مردم آزاده جهان!


سی سال است که زنان و مردان فعال تنها بخاطر داشتن رأی و نظری خلاف نظر صاحبان خودکامه زور و قدرت، جوانی و شادابی و سلامتی خود را در زندان های مخوف، زیر شکنجه و تحقیر از دست می دهند یا جان ارزشمندشان در کشتارهای جمعی و اعدام های بی محاکمه به جاودانه ها می پیوندد. سی سال از حکومت جمهوری اسلامی ایران می گذرد و روز به روز بر ارعاب و زور و زر زورمندان افزوده و از شأن و حرمت آدمی کاسته می شود.
و از خرداد ١٣٨٨ که زنان و مردان معترض به نتیجه دروغین انتخابات ریاست جمهوری ایران با دست خالی و پرهیز از هر گونه خشونت به خیابان ها آمدند، حاکمان جمهوری اسلامی، با بستن شمشیر از رو، بی پروای هرگونه شرف و آبرو به نام دین و مذهب، دسته دسته زنان و مردان آزادیخواه را دستگیر کردند، برخی را جلوی چشم مردم ربودند، عده ای دیگر را در دخمه هایی به نام زندان فاقد هرگونه امکانات زیستی و بهداشتی، مورد آزار و شکنجه روحی و جسمی و حتی جنسی قرار دادند و آشکار و پنهان دست به کشتار و نابودی مردم معترض زدند و بر دل پدران و مادرانی که شیره جان خود را در پای رشد و پرورش و شادی فرزندانشان نثار کرده بودند، داغی گذاشتند که سوزش اش جهانی را می سوزاند. اما گویی عطش جنایت و درنده خویی غاصبان سرزمین مان را پایانی نیست. آنان می کشند و مویه مادران را نیز خاموش می خواهند، آنان می کشند و به مادران عزادار حتی اجازه گرد هم آمدن و تسلی دادن به دیگر را نمی دهند. آنان می کشند، اما نگریستن مادران خاموش، در چشم یکدیگر را نیز تاب نمی آورند.
شنبه ١٩ دیماه مأموران ضد امنیت بار دیگر به تجمع خاموش مادران در پارک لاله یورش بردند و سی تن از آنان را دستگیر و روانه زندان کردند. مادران زندانی، نه تنها مرعوب بگیر و ببند و اهانت های مأمورین نشدند، که با مؤاخذه مأموران زندان، سرمشقی برای سایر زنان زندانی نیز شدند. استقامت دلیرانه مادران موجب آزادی تدریجی آنان شد اما همگی تا آزادی کامل تمام مادران با بردباری و شهامتی ستایش برانگیز، ایستادگی کردند و پس از آزادی خود، با سر دادن شعار "زندانی سیاسی، آزاد باید گردد" مقابل زندان اوین، خواستار آزادی تمام زندانیان سیاسی سراسر کشور شدند. زندانیانی که اینک از مادران دستگیر شده شان پیام پایداری، استقامت و امید دریافت می کنند.
اینک دوباره خبر می رسد که در شنبه بیست و هفت دیماه، قشون ظلم و جور، گویی به جنگ قداره بندان و دزدان و آدمکشان می رود، مجهز به اسلحه و باتون و سپر، قبل از رسیدن مادران عزادار به پارک لاله، سراسر پارک و بویژه اطراف آبنما را در محاصره گرفته بودند؛ این بار با رفتار و برخوردی بی رحمانه تر و موهن تر از همیشه.
مأموران ضد امنیت مردم، حتی به کسانی که برای تفریح به پارک آمده بودند اجازه نشستن روی نیمکت های دور آبنما را نمی دادند. آنان با بی حرمتی و رفتار و کلامی زننده نسبت به مادران و حامیانشان، حتی از جمع شدن آنان در خیابان جلوگیری می کردند. و در این بی خبری از آن چه بر سر سایرین آمده یا بازداشت برخی از آنان اطلاعی در دست نیست.
به همین مناسبت امروز ما مادران عزادار ایران و سراسر جهان، مردان و زنان آزادیخواه، با کنار گذاشتن تمام تفاوت های قومی، مذهبی، زبانی و عقیدتی خود گردهم آمده تا با راهپیمایی سراسری در شهرهای مختلف کشورهای جهان، ضمن اعتراض به سبوعیت و شقاوت سران رژیم جمهوری اسلامی ایران، با صدای بلند و رسا خواست های خود را به گوش همه گان برسانیم:

- ما خواستار آزادی تمام زندانیان سیاسی، قومی، مذهبی، عقیدتی و کارگری هستیم.
- ما خواهان شناسائی و مجازات آمران و عاملان تمام دستگیری ها، شکنجه ها، کشتارها و اعدام های خودسرانه رژیم از سی سال پیش تاکنون هستیم.
- ما خواهان رعایت حقوق بشر و مفاد کنوانسیون های بین المللی که ایران نیز خود را متعهد به آنان می داند، در روشن کردن وضع بلاتکلیف زندانیان سیاسی هستیم
- ما خواهان داشتن وکیل برای عزیزانمان و محاکمات علنی می باشیم.
- ما به ایرانیان و جهانیان هشدار می دهیم که حاکمان رژیم جمهوری اسلامی، در صدد تصفیه در زندان ها و اعدام و کشتارهای گروهی از زندانیان سیاسی می باشند.
امروز مصادف است با تولدجانباخته جوان ندا آقا سلطان، نماد قربانیان خشونت و کشتارهای بی رویه رژیم جمهوری اسلامی ایران. ما در این روز صدای انکار شده، نغمه های سوزناک شبانگاهی و دردهای حک شده بر دیوارهای زندانمان را فریاد می زنیم.
همبستگی صداها، در گستره خیابان ها، میدان ها، شهرها و کشورهای جهان، خواسته های ما را رساتر به گوش همه گان می رساند و انعکاس آن پایه های حکومت استبداد مذهبی رژیم جمهوری اسلامی را خواهد لرزاند و خیمه و خرگاه پوشالی شان را به آتش خواهد کشید.
از زبان شاعر هفتصد سال پیش ایران، سیف فُرغانی که بخاطر صراحت نظر و بیانش به دست مغولان به قتل رسید، خطاب به رژیم اسلامی می توانیم بگوئیم:
هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد .......................هم رونق زمان شما نیز بگذرد
چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد، ................. بیــــداد ظالمان شما نیز بگذرد

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر